De Grote Tempel

In 1877-1878 werden door de Vriendenkring “Les Amis Philanthropes” twee tempels gebouwd rond een binnenkoer. Zowel bij de inrichting van de verschillende ruimtes als op stilistisch gebied liet de architect Adolphe Samyn (1842-1903) zijn inspiratie de vrije loop. Het gaat hier om de Ptolemaïsche heiligdommen van het eiland Philæ, een bijzonder goed bewaard gebleven architecturaal geheel van Egyptische kunst.

Door problemen met de funderingen en door aanzienlijke bouwwerken in de omgeving van de Peterseliestraat, kreeg het gebouw in de jaren 1930 af te rekenen met stabiliteitsproblemen, wat de afbraak van de twee Tempels en hun gevels tot gevolg had. Het overgrote deel dat we hier vandaag kunnen terugvinden, werd heropgebouwd na 1930, met uitzondering van een deel van de muur rond de toegangsdeur. Dit bleef bewaard en werd herschilderd. Het plafond werd volledig heropgebouwd. Sommige stucelementen werden bewaard op de zolder van het gebouw om later de polychromie volledig te kunnen reconstrueren. De nieuwe polychromie, ontworpen door Charles Lambrichs (de architect die toezicht hield op de reconstructie) heeft nooit het daglicht gezien.

Het vertrekpunt achter de filosofie van dit restauratieproject was de wil om de tempel als totaalconcept te bewaren, hetgeen inhield dat de leesbaarheid van de tempeldecoratie moest worden hersteld. Dit behelsde de reconstructie van de polychromie. Alle bestaande elementen van de vroegere polychromie dienden conservatie- en restauratiewerken te ondergaan. Het project werd uitvoerig gedocumenteerd met gedetailleerde tekeningen uit het architectuurtijdschrift L’Emulation, dat vier jaar na de inhuldiging van de Tempel verscheen. In die tijd stond de Grote tempel uit de Peterseliestraat bekend als “De mooiste maconnieke tempel van Europa”.